O POEMA DA INQUIETAÇÃO

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHNkldrU8Axavg0XonXF8OiLZRcPCWJFUmMWBCA17tv4phxBnpfNeLUUbNP2TnP3oFHyFmcfXjydmiVNtVXXk7tjmpArMk2yAqILJGmIZWBLuoZT2rgciXbFOymiueUT7DQcKOvINEzvk/s1600/Luz+Solar+em+Alto+Mar.jpg

O que é a vida de um homem

nesta imensa e bela Argos

que os potentados celestes

puseram a navegar?


Que haverá além das ilhas
e terras, que não sabemos?
Perde-se o mar no horizonte.
Onde nos leva esta nau?

Quem há de ler nossa história?
São apenas arabescos

em livros inacabados,

nos porões do Panteão.

Giram nas volutas da galáxia,

aos milhões, mundos e sóis.

Perdem-se pra sempre no infinito.

Então, que será de nós?

(Da coletânea "Estado de Espírito")


........................................................................................

LA PREMANTA POEMO

Kio estas homa vivo

ĉi granda kaj bela Argo, 

kiu la ĉielaj suverenoj

aranĝis nin por navigo?

Kio estos trans la insuloj

kaj landoj, kiu povas scii?

La maro perdiĝas en la horizonto.

Kien ni sendas la ŝip’?

Ĉu la homajn historiojn legos iu?
Li vidos nur arabeskojn
en libroj ja nefinataj,
subtere de la Panteon’.

Ene de l’volutoj de l’galakci’
miljonoj da mondoj kaj sunoj ruliĝas.
Sub tiaj ondoj por ĉiam perdiĝas.
Kio do fariĝos el ni?

Versão en Esperanto / Esperanta versio

(El la krestomatio "Stato de la Spirito")