Crepuscular

 

CREPUSCULAR 

Sergio de Sersank 

 Uma folha dispersa, 

 aos pés do poeta,

 de súbito, cai. 

 Rola e, no vento,

com outra, esquecida,

 folha se vai. 

 Juntam-se, soltam-se, 

 prendem-se a outras,

 rolam ao vento,

 distantes se vão. 

 Assim os amores, 

 fugaces enleios, são. 

 Folhas dispersas 

 que ao vento se dão. ... 

Vai-se o poeta – 

as cãs descobertas,

 lembrando os volteios, 

as buscas incertas

do seu coração.

 (Do livro: “Estado de Espírito”) 

 En Esperanto:

Sub la krepuska lumo

Sergio de Sersank

Ĉe la piedoj

de la poeto

falas, subite,

disa folio.

Lasita al vent’

jen ĝi ruliĝas,

trovas alian.

Ambaŭ,  perditaj,

fuĝas je ĉio.

Dank’ al la vent’,

aliajn alligas.

Ĵus unuiĝintaj,

tuj apartiĝas,

kaj, ruliĝante,

malaperiĝas.

Tiel, la amoroj

de ni vivitaj:

fragilaj ĉenoj -

disaj folioj

al vent’ lasitaj.

... Sole vojirante,

la poet’ grizhara

nun rememoras,

kun ia dolor’,

la vanajn serĉojn

en sia kor’.

(El la libro “Stato de la Spirito”)